یك قطعه كشتی عثمانی پیدا شد
باستان شناسان دریایی در حوضه لوانتین ده ها فروند کشتی را کشف کرده اند . از سده های سوم قبل از میلاد تا قرن نوزدهم ، خراب هایی از دوران هلنی ، رومی ، اوایل اسلامی و عثمانی دیده می شود. تیمی از پروژه کشتی سازی Enigma (ESP) این ویرانگرها را تا یک مایل در اعماق کف دریا پیدا کردند. آنها منطقه را با وسایل نقلیه کنترل از راه دور اسکن و مستند سازی کردند ، تصاویر با وضوح بالا و فیلم های HD ضبط کردند. اکتشافات میدانی از ویرانگرها در اواخر سال 2015 به پایان رسید ، اما همچنان که محققان همچنان بر روی داده ها و مصنوعات کار می کنند ، این کشف تاکنون تحت پوشش قرار گرفته است.
یک کشتی به اندازه و غنای باری بر کشتی های دیگر مسلط بود. این یک کشتی تجاری عثمانی بود که در حدود سال 1630 در جریان سفر بین مصر و استانبول غرق شد. در فاصله 140 فوت با فاصله 1000 تن ، آنقدر عظیم بود که دو کشتی معمولی می توانستند به راحتی بر روی عرشه آن جا بگیرند و نگهدارنده آن شامل صدها اثر باستانی از تنوع حیرت انگیز بود که نمایانگر 14 فرهنگ مختلف بود ، از جمله آنها شمال غربی آفریقا ، چین ، هند ، ایتالیا ، اسپانیا و بلژیک. آثار باستانی شامل اولین چینی چینی است که تاکنون در یک مخزن مدیترانه ، سرامیک ایتالیایی و شاه توت هندی یافت شده است.
این اشیاء نشانگر دستیابی جهانی به تجارت در اوایل قرن 17 و چگونگی تقاضای مصرف کنندگان در یک کشور تولید کالاها در سراسر جهان است.
چینی چینی شامل 360 فنجان تزئین شده ، ظروف و یک بطری است که در دوران سلطنت چونگژن ، در کوره های Jingdezhen ساخته شده است ، آخرین امپراتور مینگ که برای جوشیدن چای طراحی شده بود ، اما عثمانی ها آنها را برای شوق پس از گسترش در سراسر شرق - قهوه تطبیق می دادند. نوشیدن قدیمی ترین لوله های تنباکو خشت عثمانی که در خشکی یا دریا یافت می شد ، در اعماق نگه داشته شده بود. آنها احتمالاً غیرقانونی بودند زیرا در آن زمان ممنوعیت های شدید علیه استعمال دخانیات وجود داشت.
[باستان شناس ESP شن] کینگزلی گفت: "از طریق استعمال دخانیات و نوشیدن قهوه در کافه های عثمانی ، ایده تفریحی و جامعه مودبانه - نشانه های فرهنگ مدرن - به وجود آمد. اروپا ممکن است فکر کند که مفهوم تمدن را اختراع کرده است ، اما فنجان ها و گلدان های قهوه خراب شده ثابت می کنند که "مشرق بربری" به جای آب زیرزمینی یک واگن برقی بود. اولین قهوه خانه لندن فقط در 1652 ، یک قرن پس از شامگاه درهای خود را باز کرد. "
